Paris Latino, το κέρας της αφθονίας

Αφθονια Disco dance	Greta Garbo 1926 - Λιονταρι της MGM

Την εποχή εκείνη της ευμάρειας, συχνά βγαίναμε για ψάρια - κάτι τεράστιες τσιπούρες πελαγίσιες με μπόλικο λαδολέμονο, χόρτα ανάμεικτα με άλλα λαχανικά, καταπράσινα και μαλακά, που τα τρώγαμε με φέτα και ψωμί χωριάτικο ψημένο κι αυτό στα κάρβουνα

Η δεκαετία του '80 μας βρήκε ενθουσιασμένους. Η χούντα είχε φύγει, κυβερνούσε ο λαοφιλής Ανδρέας "Εμείς με τον Ανδρέα κι αν δεν φάγαμε ψωμί!" μου έλεγε σ' ένα κατάστημα όπου είχα μπει για ψώνια η ιδιοκτήτρια. Είχα μόλις δοκιμάσει μια καφέ φόρμα (παντελόνι, τζάκετ με κουκούλα - σε βελουτέ ύφασμα με ωραίες στρας μπορντούρες στις τσέπες και στην κουκούλα) τη χρειαζόμουν για να τη φορέσω σ' ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη που θα πηγαίναμε με το κρουαζιερόπλοιο.

Καθόταν στο γραφειάκι της και κοιτούσε να τη φοράω "Τέλεια είναι" μου λέει κι αμέσως αποφασίζω να την πάρω έχοντας βγάλει από το πορτοφόλι μου την πιστωτική. Πραγματικά ήταν μια εποχή που ψώνιζες ό,τι ήθελες αρκεί να είχες κάρτα και η πληρωμή αργότερα έλεγες, στο μεταξύ είχες αποκτήσει αυτό που χρειαζόσουν - στην περίπτωση αυτή ένα άνετο βελούδινο σύνολο, ό,τι έπρεπε για βόλτες στο κατάστρωμα και στις μεσημεριανές εξόδους στους διάφορους προορισμούς του ταξιδιού.

Οι αγορές, τα ψώνια: ό,τι χρειαζόσουν το έπαιρνες - στα πλαίσια πάντα μιας λογικής: δεν έμπαινες ας πούμε να αγοράσεις κάποιο κόσμημα Cartier ή έστω Λαλαούνη, όχι τέτοια τρελά πράγματα, αλλά μια τηλεόραση καινούργια ας πούμε, με άτοκες δόσεις όπως σου έλεγαν, ήταν κάτι εφικτό και στα πλαίσια μιας λογικής δαπάνης.

Την εποχή εκείνη της ευμάρειας, συχνά βγαίναμε για ψάρια - κάτι τεράστιες τσιπούρες πελαγίσιες με μπόλικο λαδολέμονο, χόρτα ανάμεικτα με άλλα λαχανικά, καταπράσινα και μαλακά, που τα τρώγαμε με φέτα και ψωμί χωριάτικο ψημένο κι αυτό στα κάρβουνα. Θυμάμαι πως αρκετές φορές παίρναμε και σαμπάνια που ο Κώστας ο ιδιοκτήτης και φίλος μας, προμηθευόταν σε καλή τιμή. Φορώντας την άσπρη μπλούζα της δουλειάς μας το ανακοίνωνε θριαμβευτικά "Σήμερα έχω και σαμπάνια - Γαλλική παρακαλώ!"

Το τζάκι άναβε σαν ήταν χειμώνας, το καλοκαίρι μας έβρισκε στην πίσω σκιερή αυλή με τις γλάστρες και την κληματαριά ή μπροστά στη μικρή πλατεία με τις μουριές απ' όπου βλέπαμε την κίνηση, στο δρόμο και στην είσοδο του μαγαζιού, όπου πολύς κόσμος έμπαινε κι έβγαινε: παρέες συνήθως με κεφάτη διάθεση, που κατά την έξοδο τους έδειχνε ακόμη πιο έντονη. Η καλή βραδιά γαρ που είχαν περάσει, διασκεδάζοντας και τρώγοντας καλά!

Άλλες φορές πάλι πηγαίναμε στο Κέντρο με φίλους για φαγητό - ωραία εδέσματα πάντα... θυμάμαι τώρα την κυρία που είχε το εστιατόριο στο Παγκράτι - στη Πλατεία Προσκόπων, όπου εκτός από τα υπέροχα πιάτα ελληνικής κουζίνας είχε και μουσικούς που έπαιζαν παλιά τραγούδια, κυρίως καντάδες.

Και Φουμα Φουμα στα Βοτσαλακια

Ήταν κι ένα άλλο στο Παλιό Φάληρο, πάλι με ωραίο φαγητό, οικεία, φιλική ατμόσφαιρα, όπου τραγουδούσε η Ελένη Ροδά και πάντα όταν ζητούσες ένα τραγούδι αμέσως στο έλεγαν, όπως το "Και φούμα φούμα στα βοτσαλάκια" αγίους έβλεπα και αγγελάκια, που ζήτησα ένα βράδυ έχοντας το ακούσει προηγουμένως στο ραδιόφωνο για πρώτη φορά. Όλοι οι θαμώνες, γινόντουσαν μια ευχάριστη παρέα σε μια εξ ίσου ευχάριστη, οικεία σαν σπιτική, ατμόσφαιρα.

Bandolero Paris Latino

Paris Latino Play List - Προτιμώμενο Νο 21!

Πίσω στη δεκαετία του '80 όταν μεσουρανούσε και η ντίσκο μουσική - απ' τα καλύτερα μουσικά ρεύματα (Δεν ξέρω γιατί ο αείμνηστος Λουκιανός Κηλαηδόνης λέει Όχι στη ντίσκο στον Ύμνο των μαύρων σκυλιών...). Ο κόσμος στα μπαρ ήταν πολύς, τα ωραία ποτά, η ξένοιαστη ατμόσφαιρα ενός κοσμοπολιτισμού, μιας γκλάμορους φιλοσοφίας διάχυτης παντού στο στυλ ντυσίματος, στον τρόπο που έβλεπες τα πράγματα υπό το πρίσμα μιας άνετης ζωής, στον τύπο.

Τα ξενικά ονόματα είχαν επικρατήσει στις επιγραφές των καταστημάτων Barracuda, Sole Mio, Sea Satin, Barmacy κλπ. ο κόσμος έβγαινε και ξόδευε χρήματα. Ήταν η εποχή που θα κατέληγε όπως εκείνη με το μεγάλο κραχ της Αμερικής όταν προηγήθηκε η belle epoque, με το μεγαλοπρεπές συνάμα επιτηδευμένο στυλ ντυσίματος και ζωής.

Μια δεκαετία που έφερε την επόμενη, αυτή του '90 που ολοκλήρωσε τη νοοτροπία του ξοδέματος των χρημάτων που δεν εξισορροπήθηκε όπως έπρεπε με άλλες πολιτικές ανάπτυξης και αναδιάρθρωσης των βαρών του συνόλου των πολιτών, δημιουργίας σωστών υποδομών ανάπτυξης, εξακολουθώντας τη νοοτροπία των παροχών, των διορισμών, των δανείων, που έδωσε τη χαριστική βολή στο οικοδόμημα της ανάπτυξης, του εξευρωπαϊσμού, της κοινωνίας της αφθονίας.

Τέλος πάντων... αυτά πέρασαν πια, η εποχή της βασιλείας του εμπορίου τελείωσε φέρνοντας μας πίσω ισχνά πορτοφόλια, ελάχιστα ψώνια πλην όσων χρειάζονται για τη διατροφή - κι αυτά μετρημένα. Η γνωστή ύφεση όμως δημιούργησε ως παρελκόμενο την ανεργία, τη φτώχεια, την πτώση του βιοτικού επιπέδου σε όλη την κλίμακα της κοινωνικής ζωής, πλήττοντας βαριά την οικονομία.

Το κέρας της Αφθονίας είχε γεμίσει, είχε αδειάσει, και δεν βρισκόταν πια κανείς και τίποτα να το γεμίσει.

Paris Latino

Paris Latino

Paris Latino - 1983

💦 Τα Abra Cadabra του (σχετικού post Ω εκείνες οι σκάλες!) δεν κατάφεραν να ξορκίσουν την επερχόμενη μετά δύο και πλέον δεκαετίες, καταστροφή του ψευδεπίγραφου οικοδομήματος της καταναλωτικής λεγόμενης κοινωνίας.

Ενημερώσεις

💦 Σ' αυτό το Post αποτίουμε φόρο τιμής στην υπέροχη Natalie Delon που μαζί με τον Alain Delon υπήρξαν "σήμα κατατεθέν" των προηγούμενων 10ετιών, που έφυγε στις 23/1/'21 απ' τη ζωή.
💦 Alain Delon 2021: Δεν ξέρω τι λέτε για γυναίκες, εγώ μια φορά παντρεύτηκα, τη Ναταλί!
💦 Σχετικά: [Υστερόγραφο έρωτας] εδώ