Ο δρόμος έχει τη δκή του Ιστορία
Ένα από το ωραιότερα σημεία της Γλυφάδας είναι στο Κέντρο, η Πλατεία Κατράκη - στην αρχή της οδού Λαζαράκη λίγο μετά τον Άγιο Κωνσταντίνο. Γύρω υπάρχουν καταστήματα - Marks and Spencer, Gap, Zara, Sony, Public (πρώην Fnac), καφετέριες - Flocafe, Starbucks, Δωδώνη, Βιβλιοπωλεία - Ελευθερουδάκης (λίγο πιο κάτω), Βιβλιομάνια, εστιατόρια, σουβλατζίδικα - Ρίγανη, το πιο καινούργιο Bobos, Ζάχος.
Ωστόσο αυτό που κάνει το μέρος πολύ ευχάριστο είναι το άνοιγμα προς τη θάλασσα: Διακρίνεις τη θάλασσα, νιώθεις την αύρα της, εισπνέεις το άρωμα της. Προς το ηλιοβασίλεμμα - όταν ο ήλιοις σκορπάει τις πορτοκαλο-ρόδινες του ανταύγειες και ανάβουν τα πρώτα φώτα στην οδό Λαζαράκη, όλα αρχίζουν να βυθίζονται στο απαλό άγγιγμα μιας νύχτας που σε τυλίγει με τη μαγεία της κάναντας σε να μη θέλοντας να ξεκολλήσεις από την καρέκλα σου.
Κοιτάζεις τη θάλασσα, τον κόσμο να πηγαινοέρχεται με τα ψώνια του, τους καθισμένους στις καφετέριες και εστιατόρια να απολαμβάνουν το φαγητό, το καφέ τους και όλα είναι σαν καρέ μιας ταινίας που αργά ξετυλίγεται αργά αλλά ζωηρά στο διάβα του βραδυού.
Καθήσαμε στο Starbucks ως συνήθως για καφέ και κάτι συνοδευτικό (μπισκότο, σάντουϊτς, κέϊκ). "Η τσάντα σου είναι τέλεια" της λέω "δε γίνεται θα τη βγάλουμε φωτογραφία". "Είναι κάποια μάρκα;" "Stuccy" μου απαντά. Δρόμοι του κόσμου, Γλυφάδα, οδός Λαζαράκη και Κονδύλη Γωνία. Μια ταινία που ξετυλίγεται πάντα αργά και ζωηρά συνάμα όπως η ίδια η ζωή. Εξαρτάται πως το βλέπεις - αλλά στη γωνία αυτού του δρόμου δεν υπήρχαν αντιθέσεις - αρμονικά έσβηναν το ένα μέσα στο άλλο.
