Αλέξανδρος Βασμουλάκης: Η τέχνη του δρόμου

Μοναστηράκι - Σταθμός ΗΣΑΠ

Αλέξανδρος Βασμουλάκης - Ένας καλλιτέχνης του δρόμου.

Με τεράστια έργα στην επιφάνεια μιας ακάλυπτης όψης ενός κτιρίου, με έντονους χρωματικούς συνδυασμούς τα έργα του αποτελούν ένα ευχάριστο ξάφνιασμα στην ουδετερότητα και στην πλήξη του γκρίζου από το φόρτο του τσιμέντου Αττικού τοπίου. Σηκώνεις τα μάτια το γαλάζιο επόπτης μιας γκρίζας κατήφειας, με πινελιές ευτυχώς! λιγοστού πρασίνου.

Αυτή τη μονοτονία έρχονται τα έργα του νέου καλλιτέχνη να διασπάσουν. Οι κενοί σκληροί τοίχοι αποκτούν ένα λόγο ύπαξης - ψυχρά στοιχεία που παίρνουν ζωή από τις αδρές πινελιές του χρωστήρα του καλλιτέχνη.

Η Αθήνα χρειάζεται πολλά - ωστόσο αυτά τα έργα αποτελούν μια αρχή για να γίνει το ξάφνιασμα, η ευχάριστη αίσθηση, η κίνηση των ιδεών - μια εναλλακτική άξια λόγου πρόταση που θα τέρψει την όραση του περιπατητή αυτής της πόλης που έχει συνηθίσει στη σκληρότητα τόσων και τόσων διαδηλώσεων, κινητοποιήσεων, στην ασφυκτική κίνηση των ωρών αιχμής, στο βιαστικό και αδιάφορο βλέμμα των όσων περιδιαβαίνουν στους δρόμους, στις πλατείες, στα στενά της -αυτά τα τελευταία, γεμάτα ίσκιους από τις βιαστικές φοβισμένες φιγούρες των περαστικών. Οι μετανάστες πληγώνουν και πληγώνονται από μια χωρίς έλεος ζωή, οι άνθρωποι κινούνται βιαστικά τρέχουν για να προλάβουν - τις περισσότερες φορές κάτι που ενώ είναι ασήμαντο τους φαίνεται σημαντικό.

"Ε στάσου γιατί τρέχεις;" "Πρόσεξε τη φιγούρα στον τοίχο του Βασμουλάκη. Εκείνος δημιούργησε το έργο του αργά αργά, το πρόσεξε σε όλη του τη λεπτομέρεια κρυμμένος πίσω από τα παραπετάσματα του τοίχου, μέρες ολόκληρες δούλευε για να ολοκληρώσει μια νέα αντίληψη για την πόλη. Να δώσει ζωή στους τοίχους της. Τοίχοι ψυχροί, προσόψεις κτιρίων με το χνάρι του χρόνου να 'χει αλλοιώσει την άλλοτε φρέσκια τους όψη.
"Μη τρέχεις, στάσου για λίγο και δες κάτι ωραίο".

Ένας ακόμη λόγος ν' αφήσει κανείς το σπίτι του - που μπορεί να είναι σ' ένα ήσυχο σχετικά μέρος, είναι για να ανακαλύψει τις τοιχογραφίες - (εικόνα ανωτέρω - στο μετρό του Μοναστηρακίου) βγαίνοντας για να πάει να περάσει δυο ευχάριστες ώρες (φτάνει να μην είναι Σάββατο), κάτι ωραίο που δεν μπορεί να το συναντήσει κάθε μέρα, ούτε μπορεί να το επινοήσει. Είναι εκεί και περιμένει - να δώσει μια παρηγοριά, ένα όραμα για κάτι καινούργιο που μπορεί πάντα να προκύψει απ' το παλιό. Αυτή η βεβαιότητα οδηγεί σε μια διαπίστωση - πως όλα μπορούν ν' αλλάξουν, για όλα υπάρχει ο κερδισμένος καιρός.

Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης ξεκίνησε (όπως λέει στη συνέντευξη του) από το απλό graffiti - σε μικρή ηλικία, για να καταλήξει ολοκληρώνοντας την τάση και την κλίση του προς αυτή την τέχνη, σε μια ολοκληρωμένη πρόταση Street Art, στα πρότυπα πλέον των πιο επιτυχημένων καλλιτεχνικών αναπλάσεων μεγάλων Ευρωπαϊκών πόλεων.

Αλέξανδρος Βασμουλάκης Προέλευση εικόνας