Παϊδάκια κοτόπουλο σούπερ

Στο ύψος Μαρινόπουλου (νυν Σκλαβενίτης) Βουλιαγμένης, σ' έναν πολύ ωραίο δρόμο οδός Ανθέων, μόλις λίγα μέτρα πάνω από τη Γούναρη, το "σουβλακερί" ήταν τέλειο. Δροσιά, συμπαθητικός κόσμος, ο ιδιοκτήτης αεικίνητος έψηνε τα υπέροχα παϊδάκια κοτόπουλου, τις τραγανές πίτες, τον αχνιστό γύρο, η γυναίκα του έκοβε τις δροσερές σαλάτες ντομάτα, με ελιές και κρεμμύδι που δεν έκαιγε άσπρο και μαλακό. 

Η παρέα δίπλα συζητούσε περί θεατρικών παραστάσεων κάτι πήρε το αυτί μου για την πολύ καλή ηθοποιία της Βαγενά.

Μετά ήρθε κάποιος ν' αγοράσει σουβλάκια μ' ένα κόκκινο κούπερ με άσπρη σκεπή. Φορούσε σαγιονάρες μαύρες (δεύτερη φορά που βλέπω κάποιον με τις γυαλιστερές μαύρες σαγιονάρες) και στο αυτί του λαμπύριζε ένα σκουλαρίκι μικρό βέβαια - αλλά αναρωτιέται κανείς γιατί άραγε το φοράει. Η κοπέλα στο αμάξι του έμοιαζε με τη Ναθαναήλ των ωραίων εκείνων ταινιών με το μπόλικο αίσθημα και μελαγχολία... Πήρε τα σουβλάκια και έφυγε. Ο νεαρός που σέρβιρε με το ακουστικό handsfree τον χαιρέτησε προηγουμένως εγκάρδια. Γνωρίζονταν καλά έδειχναν.
Το κρασί ήταν πολύ καλής ποιότητας και έτσι όπως το αναμείξαμε με τη σόδα ήταν απλά δροσιστικό. Σε λίγο ήρθε και μια άλλη παρέα αν και ήταν περασμένες έντεκα. Ο δρόμος είχε ησυχία - κανένα αυτοκίνητο δεν περνούσε.

Όταν έφθασαν τα παϊδάκια ήταν μια ευχάριστη έκπληξη: Ροδοψημένα έμοιαζαν στην όψη σαν τηγανιτά αλλά φυσικά ήταν στα κάρβουνα. Πάρα πολύ νόστιμα. Και πας αλλού στο κέντρο της Βούλας ή της Γλυφάδας ή του Φαλήρου και βγάζουν κάτι καλαμάκια άγευστα, σίγουρα κατεψυγμένα. Εδώ ήταν ολόφρεσκα και λαχταριστά και η πιατέλα (μισό κοτόπουλο) περιείχε με το παραπάνω να χορτάσουν δύο άτομα. Η τιμή γι' αυτά που ανάφερα: 17 ευρώ.