Ένας καφές...

Καφές Φίλτρου

Κατά τις τρισήμισi το μεσημέρι κατέβηκα για δουλειές στην πλατεία Κατράκη. Τα γνωστά - τράπεζες, πληρωμές κλπ. Μετά πήρα έναν καφέ από το ξύλινο περίπτερο τιμή: δύο ευρώ! πολύ ωραίος και φτηνός. Ήταν λιακάδα καταπληκτική! Το φως στραφτάλιζε, ο ουρανός καταγάλανος στο τέρμα του οπτικού πεδίου η θάλασσα λαμπερή με ανάλαφρους κυματισμούς. Ο ορίζοντας από το ύψος του Στράτου (καφέ) ανοίγονταν διάπλατος και καθαρός.

Αλήθεια είναι πως δεν θα'θελε κανείς να φύγει - τον προσκαλούσαν κι όλα τα καταστήματα - Πλαίσιο, Ζάρα, Γερμανός και το Rich γεμάτο ως συνήθως - δεν ξέρω αυτός ο δρόμος ως τη γωνία με τη Λαζαράκη έχει μεγάλη πέραση. (To Rich δεν υπάρχει πλέον, στη θέση του το καμμένο κτίριο).

Το τραμ διερχόταν τις γραμμές αθόρυβα παρακινώντας σε για μια βόλτα στην Αθήνα. Όμως γιατί ν'αφήσεις την Ωραία Γλυφάδα για το κομφούζιο της Αθήνας; Ιδού το ερώτημα και η απάντηση, η Αθήνα σβύνει από το χάρτη των ενδιαφερόντων... Από τα τελευταία μετερίζια το Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς - τώρα ιδίως που έχει την έκθεση φωτογραφίας με τίτλο Ταξίδι στα Κύθηρα - στην οποία θα πρέπει να πάνε όσοι ενδιαφέρονται για την Ελλάδα του άλλοτε και όσοι έχουν δει την ταινία "Νύφες" του Παντελή Βούλγαρη.

→ Για έναν απλό καφέ και σνακς "Στράτος" ξύλινο περίπτερο (δεν υπάρχει πλέον) Διεύθ. Λαζαράκη/ Μεταξά γωνία